GÜVEN VERMEYEN ÇEVRE

Günümüzde yaşananlar insanların korkularını ve endişelerini iyice artırmış durumda. Güvenli bir ortamda olma hissi çok zedelendi. Kime güvenileceği sorusu gittikçe belirginleşiyor. Bu olumsuz şartlar insanın geleceğini belirlemesini iyice güçleştirdi. Ne yazık ki devlet kurumları insana bu güveni vermekten yoksun. Polis, asker, hakim, savcı gibi güven sağlayıcı kurum ve mesleklerin prestiji zedelendi. Çevremiz bize saldırmak isteyen düşman topluluklarla dolu izlenimi güçleniyor. Herkesin birbirinden şüphe duyabileceği bir ortam oluştu.

ÇEVRE

Oysa insanın kendisini güvende hissetmesinde yaşadığı ortamın güvenilir olması önemlidir. İnsan kaygı yaşadığında, çaresizliğe düştüğünde başvurabileceği güvenli kurumlar olması kaygılarının korkuya dönüşmesini engeller. Güvenilir kurum ise çalışanlarının yaptığı işe ve ilişkilerine duyulan güvenle ortaya çıkar. Çalışanları arasında güven ve adaletin olması bir başka önemli ögedir. Polis teşkilatının, ordunun, yargı sisteminin kendi içindeki ilişkileri bozuksa ve adaletsizse topluma nasıl koruma ve adalet hissi verebilir ki?

KAOS

Devlet vatandaşının güvenliğini ve adaleti sağlama korkularını giderme rolünü kaybettiğinde toplumsal düzen bozulur ve kaos, geleceği bulanıklaştırır. “Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi / Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi” dizeleriyle devlet düzeninin önemini ifade eden kişinin “Kanuni” lakaplı Sultan Süleyman olması manidardır.

ÇARE ÜMİDİ

İnsanın zihninde bir zorluğa düşersem çareler bulabilirim ve çevrem bana bu olanağı verir izlenimi olması başlı başına bir güven kaynağıdır. Ruh sağlığı çalışanları ve kurumları da bu açıdan çok önemli bir yere sahiptir. Anlaşıldığını hissetme ve çare aramada destek bulma hissi hastaların korkularını önemli derecede azaltır. Korku ve kaygı azalınca insan düşünebilmeye başlar. Düşünen insan çareler üretebilir. Bu süreçte duygularını anlayabilirse çareler bulmada sezgilerinden de yararlanır.

 

resim: Fear and Loathing in the Real World - Scott P. Ellis